Uzun bir süredir yazamadım. Ki hala yazamıyorum, çok yoğun ve yorucu günlerden geçiyorum. Bu sebeple sakin bir kafa ile oturup içerik düşünmek ve üretmek gerçekten şu günlerde zor. Ama bu açığımı bir nebze de olsa kapamak isteyen biri oldu ve arada sırada kendi yazılarını burada paylaşmamı istedi. O kişi annem :) umarım beğenirsiniz.
"Eskiden çok zengin değildi bu ülkenin insanları. Ama sevgi hakimdi toplumda. Birlik, dayanışma, vefa, sevgi değişmez değerlerdi.
En çaresiz olduğumuz anlarda uzatılan bir dost eli, söylenen iki kelime bize yalnız olmadığımızı hatırlatırdı. İnsanlar arasında bir dayanışma vardı, birlik vardı. Kimi zaman yürek yakan acılara hep beraber dayanılırdı. Acılar hafiflerdi. "İyi günde, kötü günde birlikte" sözü geçerliydi.
İnsanlar vefalıydı. Sevgileri sürekliydi, bağlılık ve sadakat vardı. Bir söz verildiği zaman o söz tutulurdu. Verilen söz muhakkak yerine getirilirdi. İnsanlar kendilerine yapılan iyilikleri unutmazlar ve gördükleri iyiliğe karşılık iyilik yaparlardı. İnsanlar güzel, yaşam güzeldi.
Sevgi, saygı, dayanışma, vefa... Günümüz insanları bu güzel hasletleri unuttu. Belki para ve mal mülkleri arttı fakat gönülleri fakirleşti. Ben merkezci, kin tutan ve kusur arayan oldular. Egoları yükseldi. Gösteriş ve israfa yöneldiler.
Her şeye rağmen enseyi karartmamak gerekir. Çevremize iyilik, sevgi, dayanışma tohumları ekmeye devam edelim. Unutmayalım iyilik bulaşıcıdır.
İyi, güzel, sevgi, saygı dolu bir dünyada yaşama dileklerimle."
0 yorum