Bu gün home office çalışmanın ikinci günü.  Malum durum sebebi ile bu hafta evde kalma sırası bende. Hayatımda ilk defa evime iş getiriyorum. Benim yapımda biri için iş işte, ev evde olmalı ancak

Biliyorum, son zamanlar pek bir şey yazamadım. İki haftadan fazladır, sanki aklımın içinde biri kocaman kalın duvarlar örmüş gibi hissediyorum. Yani içinden çıkamadığım bir çok düşüncem var. Vardı demek daha doğru olur. Son

Korku yerine umudu yeşert içinde, dedi güneş. Ama sen gittiğinde gene kış gelecek. Ben yine solacağım, yalnız kalacağım dedi minik papatya. Korkma ben hep seninle olacağım. Sen yeter ki köklerini umutla sal toprağa, dedi güneş.

Merhaba, Hatırladın mı beni? Peşindeki sessiz gölgeni? Dilim yok anlatamam derdimi, sorma, bu aralar boyumdan büyük derdim. Sesinin güzel tınılarını duyamam seslenme bana... Göremem seni, bugün gözlerin hangi renkte ışıldadı bilemem. Dokunamam saçlarına,