Bir insanı nasıl tanırız? Davranışlarından mı? Sözlerinden mi? Maalesef hiç biri değil. Çoğu zaman bir insanın nasıl biri olduğunu bakışından anlarsınız. Çünkü sözler ve davranışlar yanıltabilir ve karşınızdaki kişiyi iyi biri gibi görmenize sebep olabilir. Halbuki gözler yalanı taşıyamazlar. Yalanı saklayabilmeleri için çok usta olmaları gerekir...
Yaşla, tecrübeyle, gözlemle ilişkilidir birini gözlerinden tanımak. Hani dersiniz ya "Gözüm tuttu." ya da "Gözüm hiç tutmadı." diye. Boşuna denmiyor bu cümleler. İnsanız özümüzde ve harflerden önce gözler vardı. İnsanlar bu güne kadar gelebildiyse, gözlerimize teşekkür borçluyuz. Çünkü ruhlarımızın dışa açılan birer penceresidir onlar. Dediğim gibi, dilinizi, mimiklerinizi bir şekilde kontrol edebilirsiniz ama onları asla kontrol edemezsiniz. Asla!
Duyguların dinmeden akan bir şelalesi gibiler. Bu nedenle ki konuşurken göz temasından kaçınan, gözünün altından bakan, İFADESİZ bakışlı insanlara artık mesafeli yaklaşıyorum. Bu insanlar, gizledikleri bir şeyleri varmış gibi gelir bana. Ki çoğu zamanda öyle çıkar.
Bir de konuşurken gözlerinin içine kadar gülen insanlar vardır ki. O ışığı en kalabalık ortamda bile görebilirsiniz. Öyle içten, öyle samimi ve art niyetsiz bakarlar ki adeta içindeki çocuğu görürsünüz. Hani bazen dersiniz ya "İçindeki çocuğu öldürme." diye. Herkesin gördüğü gibi sizde görürsünüz o insanın içindeki çocuğu. Onlar benim için yıldız gözlü insanlardır. Lütfen gözlerinizdeki ışık hiç solmasın. Çünkü onlar başkalarına da yaşama umudu oluyor.
İster çocuk olsun, ister yaşını başını almış biri... Onlar hep etrafına aynı heyecanla, umutla ve güzellikle bakarlar. O kadar çok yapaylıktan uzaklar ki; inanırsınız, katıksız güvenirsiniz her sözlerine. Hemen içinizi açarsınız, anlatıverirsiniz her şeyinizi bir çırpıda.
Çünkü o bakış karşıdaki insana sunulan sıcaklıktır, "Seni anlıyorum." demektir. Sevgi ve barışla dolu sıcacık bir sarmalayıştır. Bu yüzden donuk bakışlı insanlar, böyle anlaşmayı ve konuşmayı başaramazlar. Onlar sadece kontrol ettikleri mimik ve dilleri ile insanları kısa süreliğine büyülerler. Tabi ki bu uzun süre sürmez...
Bu yazı bütün yıldız gözlü insanlara hediyem olsun. İçinizden çocukluğunuz hiç solmasın. Her zaman hayatta kalın ki, etrafta iyi insanlar da varmış bilelim...
Benim mi? Benim artık ruhum yorgun. Güvendiği şeyler bir bir yalan çıkmış, harap olmuş bir çocukluğum var. Uçan kuşlara özenemeyecek kadar kanatları kırılmış bir çocukluk.
Dilerim ki güzel gözlü, temiz bakışlı insanlar hayatlarınızdan hiç eksik olmaz!
0 yorum